'Killerwaves' We hebben een paar dagen heerlijk zomerweer gehad, en nu is het weer als vanouds grijzig en grauw, maar wel heel erg warm. Koude douches zijn geliefd. ;)
Maar we mogen niet klagen, want bovenin onze deelstaat New South Wales en in Queensland heeft men al een poosje last van natte voeten door overstromingen. Er zijn duizenden mensen geëvacueerd uit voorzorg. De overstromingen zijn (nog) niet gevaarlijk, meer erg onhandig, doordat er wat bruggen zijn weggeslagen en wegen onder water staan.
Sommige dorpsbewoners, vakantievierders en festivalgangers (het is zomervakantie nu) in de getroffen gebieden reageren er maar met humor of laconiek op, zie:
http://www.smh.com.au/news/national/unfazed-residents-go-with-the-flow/2008/01/06/1199554485354.html
Laatste nieuws is dat er al weer wat mensen terug mogen keren naar hun huizen.
De festivalgangers zitten wel nog steeds vast.
In Sydney merken we er weinig van, behalve dat de stranden sinds oud & nieuw gesloten, zijn, doordat er te veel wind staat. De golven zijn nu zo’n 3 meter hoog, maar waren begin van de week 5 meter hoog en leveren spectaculaire beelden op t.v. op. Erg jammer voor alle zomersurfwedstrijden die gecanceld worden, maar de zee slaat ook veel zand weg, een aantal stranden wordt zo te klein om veel mensen te kunnen herbergen.
Wij zijn deze donderdagmiddag naar Susanah’s place geweest in the Rocks.
Een museum dat bestaat uit een rij arbeidershuisjes uit 1844 met een kruidenier op de hoek. Vlakbij Lennart’s werk, dus een mooie lunchuitstap, weg van de verschrikkelijke lunches die er op zijn werk worden aangeboden ;)
Erg interessant, we kregen verschillende verhalen voorgeschoteld over en van voormalige bewoners en de huisjes en tuintjes zijn ook redelijk authentiek ingericht.
De dames achter de toonbank maakten direct plaats voor Lennart, hij mocht zo aan de slag
Vrijdagavond hadden we afgesproken met Eelco en Jacqueline in Darling Harbour om na werk even te borrelen en bij te praten over hun en onze en vakantie. Uitgeborreld nog even met z’n viertjes naar de Koreaan geweest en daar ons buikje rond gegeten…
Voor de volgende dag vast afgesproken om elkaar te zien bij het Sydney Festival.
Dit is het grootste culturele festival van Australie en een van de gratis openingsconcerten vindt natuurlijk net plaats bij ons voor de deur in Hyde Park. ;)
Zaterdag overdag rustig aangedaan en het NZ-avontuur afgeschreven en op deze blog geplaatst. ‘s Avonds lekker uit eten geweest bij een goed Italiaans restaurantje en daarna rechtstreeks door naar Hyde Park. We zijn pas later op de avond naar het festival gegaan, daar het helaas een regenachtig dagje was. Met Jacqueline en Eelco hebben we een optreden van Pink Martini gezien (een 14-koppige band met zangeres uit Amerika).
Het evenement werd natuurlijk weer afgesloten met prachtig vuurwerk.
(Hoewel Lennart het een beetje flauwtjes vond, vergeleken met oud & nieuw ;P)
Wordt straks afkicken, we zijn inmiddels gewend dat elke gebeurtenis met groots vuurwerk gepaard gaat ;) Na het concert nog even geborreld bij ons thuis en foto’s van NZ laten zien.
Zondag redelijk op tijd op en eindelijk eens een bezoek gebracht aan the Australian Museum. (het enige museum waar Lennart zelf bij riep: "Daar wil ik heen!" ;))
Lennart opfietsend met een menselijk skeletHeel mooi was de fototentoonstelling Face to Face over kleine aapjes, die gered waren van gruwelijkheden.
Er moesten nieuwe publieksfoto’s gemaakt worden voor de folders m.b.t. de educatieve activiteiten in het museum en daarom was er en bijeenkomst/workshop met een ‘indiginous person’ (aboriginal). De didgeridoo (werkelijke naam Yidaki) kent geen geheimen meer voor ons!
Ook super was de tijdelijke fototentoonstelling: Wildlife Photographer of the Year, waar elke hobbyist ter wereld aan mee mag doen. Hieronder de twee vrolijkste:
en
Na het museum zijn we de St Mary Cathedral eens ingelopen.
Dat is de kerk met de twee torens waar we op uit kijken. Vandaar zijn we doorgewandeld naar Circular Quay en hebben we de ferry naar Parramatta genomen. Een tocht van een uur, precies in tegengestelde richting van de zee, West-Sydney in. Ongelooflijk om te zien hoeveel mensen er in Sydney in leuke huizen kilometerslang aan het water wonen. Gezien het aantal, moet dit toch betaalbaar zijn.
Na een poosje heb je het gevoel Sydney al uit te zijn, met aan beide kanten van de Parramatta-river mangrovebos en zelfs wat moerasgebied.
Ter plaatse aangekomen, zijn we op zoek gegaan naar ‘inflatable objects’; een kunstproject behorend bij het Sydney festival.
Veel gelopen, niet gevonden en uiteindelijk zijn we, glinsterend van het zweet, neergeploft bij een terrasje voor cola’tjes en veel water. In de drukke hoofdstraat van Parramatta hing een beetje een vakantiesfeer. Aan beide kanten van de weg zaten de terrasjes vol en op de weg werd er 'gecruised' met o.a. verlaagde bakken.
Te warm om te eten, zijn we met de trein teruggereisd naar huis. Er zijn ook een paar oude landhuizen zijn die een bezoek waard lijken. Wie weet komen we nog eens terug om deze te bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten