It was at the Copa

We zijn nu bijna 1 week in Brazilie.
Afgelopen dinsdagochtend aangekomen in Rio. De heenweg van het vliegveld naar de stad was totaal anders gekleurd dan de terugweg. We hadden de eerste paar dagen nogal treurig weer en s´ochtends vroeg reden we stapvoets met een transfer in de file naar de Copacobana. Langs de snelweg zag je door de dichte mist veel ´skeletten´van grote lege billboardhouders met daarop gieren. Magisch was wel bij goed turen en een moment zonder dikke mist het beeld van Corcovado (Het Christusbeeld) in de verte op de berg. Nadat je onder deze berg in een tunnel van drie kilometer aan de andere kant gekomen bent, zie je aan alle kanten de Favela´s die de stad rijk is. Dit zijn de sloppenwijken. De huizen zijn wel van beton en er is ook electriciteit, maar verder kan er nog veel aan verbeterd worden.

Onze chauffeur gaf aan dat bij goed weer de Copacobana afgeladen is, maar dat het nu wat rustiger zou zijn. Ons hotelletje zat een paar blokken van het beroemde strand af. Omdat het toch regende, hebben we eerst wat bijgeslapen en zijn daarna het dak opgegaan. Het uitzicht vanaf de kamer was een blinde muur een meter verderop, maar op het dak was ons, in Sydneystijl, een zwembad met sauna en uitzicht over de stad beloofd. :) Van daar af hadden we idd super uitzicht over de stad en tussen de wolken door steeds weer als een openbaring het Jezusbeeld.
Helaas was het de laatste dag van ons verblijf in de ochtend pas goed weer, dus op het dak hebben we niet gezwommen, maar we zijn de laatste ochtend wel nog snel even drie kwartier op het strand van Copacobana gaan liggen!

De eerste dag zijn we het hele strand afgewandeld, een prachtig strand, maar met dit weer idd uitgestorven. We hebben het Army history museum met fort bezocht vanaf waar we een prachtig zicht hadden op de gehele baai van het beroemde stukje strand. En hier was een mooi terras te vinden; bij het strand komt dat misschien pas in het hoogseizoen. Het fort was (nog) deels ingericht zoals gebruikt en deels intact met mooie gietijzeren ornamenten. Er was een routing te volgen van hoe de hulzen van de kogels gevuld werden met het oorspronkelijke vervoerssysteem, de operatiekamer, slaapvertrekken, de douches, het headquarter met kaarten en bootjes; je kreeg een goed beeld van hoe men daar leefde en werkte, spannende tijden. Net als bij West Point waren er in het museum veldslagen en strategieen uitgebeeld, wel iets kleinschaliger, maar zeer uitgebreid.

s´Avonds met de metro richting centrum gegaan. Toch wat op onze hoede door alle waarschuwingen die je krijgt ivm de hoge criminaliteit in de stad, zijn we vroeg wat gaan eten en op tijd weer naar het hotel gereden met een taxi.

De volgende ochtend vroeg op en met de metro naar een hoger gelegen wijk gereden om daar de tramrit van ons leven mee te maken. Een heel oud barrel uit 1896, waarmee je over een oud aquaduct naar de wijk Santa Teresa rijdt. In Lissabon heb je ook dit soort oude trammetjes en leuke trajectjes, maar deze rit was wat langer en zeker avontuurlijker. In de ANWB-gids stond dat er in deze wijk wat kunstwinkeltjes te vinden waren, maar die zijn of goed verstopt of nog niet open in de ochtend. Prettig loslopen is er niet bij, aangezien je toch her en der huisjes hebt die er zeer armoedig uitzien en er verder geen toeristen te zien zijn. We gingen op zoek naar het museum Characa do Ceu en kwamen een vriendelijke dame tegen die ons de weg wees en hier vlakbij in de buurt woonde, wat weer duidelijk een betere buurt was. We hoopten een beetje op een soort van Gulbenkian Museum als in Lissabon met een verzameling mooie meubels en schilderijen, maar de foto´s bij het museum lieten karige koloniale stijlkamers zien en aangezien het nog een uur duurde voor het museum openging, hebben we dit maar gelaten voor wat het was. Hier vlakbij ligt een treurig omhulsel van wat ooit een herenhuis was, waar een aristocratendame belangrijke salons organiseerde. Van die sfeer is niets meer terug te vinden, maar als je de nieuwe trappen opgaat, krijg je als goedmakertje een mooi uitzicht over de stad.
Naar Rio ga je niet voor de cultuur hadden we al gelezen. ;)

Het Christusbeeld wilden we ondanks het knuddeweer toch bezoeken, want wanneer kom je weer in Rio?!
Op eigen gelegenheid is dit een kostbare gang met veel onderhandelen; weer een stukje met de tram, de bus, een dure illegale taxi, een monopoliebusje voor het laatste stuk en dan kun je de trappen op. Na het bereiken van de top, kregen we een soort van deja-vu als bij de ksie-niks route; we zagen werkelijk helemaal niets! Het beeld niet en het uitzicht niet. Uit joligheid maar een klein beeldje gekocht en dat ter plaatse gefotografeerd. Een paar keer trok de mist wat op en zag je toch de contouren van Jezus, maar echt duidelijk is hij niet aan ons verschenen.
Vervolgens nog meer betaald voor een taxi om ons in het centrum af te zetten, waarbij we weer door wat armoedige wijken zijn heengereden.
In het centrum een bazaar en de grootste kerk van Rio bezocht, geinspireerd op de St Pieter in Rome, maar binnen was het slecht verlicht en er ligt geen mooi plein omheen, alleen heel veel druk verkeer, wat het geheel niet echt tot zijn recht laat komen.

De wijk Lapa nog even ingeweest; hier swingt het s´avonds laat met muziek, maar daarvoor moet het echt laat zijn en dat vonden we toch te tricky. Overdag is het hier ook wat verlaten.
Het plein Floriano ligt bij een prachtig theater met een paar Frans aandoende terrasjes aan de ene kant en aan de andere kant een mooie lijn wolkenkrabbers, we voelden ons hier erg op ons gemak. Met de metro en de bus vervolgens naar het strand van Ipanema gegaan; hier wonen duidelijk de mensen met wat meer geld, nadat we de wijk wat dieper ingegaan waren, hier ook een terrasje gevonden en lekker gezeten met een caiparinha (erg sterk worden ze hier gemaakt!). s´Avonds naar een churrascaria in de buurt gegaan alle soorten vlees geproefd. Op de terugweg door drukke straten gelopen met veel verkeer, Rio heeft plekken waar het een levendige drukke stad is, het is uniek dat de stranden zo dichtbij liggen en zo schoon zijn, maar verder is het een vieze stad met veel armoe en hebben we nog niet de plekjes kunnen ontdekken waar het goed vertoeven is.

Op naar Ilha Grande!