Penedo en Aracaju

We zijn woensdag iets te laat begonnen met rijden, waardoor we tijdens de schemering nog steeds reden.Wel prachtig om de zonsondergang te zien, terwijl het landschap aan je voorbij gaat en de vogels te horen, die eerst veel herrie maken om vervolgens stil te vallen. In het halfdonker langs savanne-achtig gebied gereden met af en toe een poel. Vervolgens hebben we in het donker, zeer waarschijnlijk, de rivier gevolgd, aangezien Penedo aan een rivier ligt. Her en der de weg gevraagd in steeds afgelegener gebied. Na een stuk door volkomen duisternis gereden te hebben, kwamen er weer lichtjes in zicht en konden we vrij snel ons hotel vinden, daar het het enige pand was met zes verdiepingen en een geruststellend grote lichtreclame had: San Francisco; de naam van de rivier.
Penedo is een leuk klein stadje uit de 17e eeuw met 50.000 inwoners en een aantal koloniale gebouwen. De Nederlanders hebben hier nog kort gezeten met prins Maurits, maar hun fort is verdwenen. Ons hotel zat vol houten panelen en had de grandeur van een stijlvol hotel uit de jaren ´60. Onderin heeft een bioscoop gezeten en op de tweede verdieping was een restaurant met groot terras. We hebben hier even wat gedronken en zijn vervolgens een rondje gaan lopen. Langs de rivier is wat bedrijvigheid met diverse kleine pontjes en een grotere autopont.
Er zijn terrasjes met locals en er hangt een gemoedelijk sfeertje. Wanneer je meer omhoog loopt, voel je je iets minder op je gemak vanwege wat rondhangende figuren, maar even later zagen we weer een bewaker, daar zijn er hier veel van, en liepen we weer iets rustiger richting hotel. Vanaf ons eigen balkon hadden we prima zicht over het stadje, de rivier en de achterkant van de kerk Nossa Senhora da Corrente en hebben we lang buiten gezeten en geluisterd naar de geluiden die omhoog stegen, terwijl we een fles bubbels uit de Hypermarche soldaat hebben gemaakt! . ;)

Donderdagochtend hebben we het kerkje bezocht waar we op uit keken met prachtige azulos en een altaar vol ornamenten en geschilderd houten panelen. Het mooiste kleine kerkje dat ik ooit gezien heb! Er werd tekst en uitleg gegeven over een verwijderd paneel; de ruimte hierachter had dienst gedaan als verbergplek voor slaven die in afwachting waren van hun vrijheidspapieren.
Met de autopont zijn we overgezet naar de andere kant, waar we eerst naar links zijn gereden en Carrapicho hebben aangedaan vanwege de potten die hier gemaakt worden. Inmiddels viel de regen met bakken uit de lucht, dus we zijn hier vluchtig doorheen gereden. Bij een aantal huisjes zag je mensen druk in de weer met potten kleien, maar we vonden ze niet mooi genoeg om ervoor te stoppen. ;)
We zijn vervolgens dezeflde weg teruggereden en langs de pont naar Aracaju gegaan; een stad met aan de buitenrant een lang stadsstrand met eindeloos veel moderne hotels.

We kwamen hier al vroeg aan en zijn op zoek gegaan naar een mooi uitzichtspunt boven in de stad waar gelunched kon worden, maar na veel vragen en mislukte pogingen en moe te worden van alle claxonerende taxichauffeurs die heel veel haast bleken te hebben, werd er snel koersgezet naar het hotel. Dit lag aan een drukke nieuwe weg buiten het centrum, aan de overkant hiervan op 20 minuten lopen zat een stadsstrand; zeer breed en diep, het kan dus wel! ;)
Hier had het trouwens helemaal niet geregend en was het ongelovelijk heet. Er waren een mensen op het strand en wat hangjongeren, maar alles zag er verder nogal verlaten uit met lege horecagelegenheden. In de Braziliaanse zomer moet het hier afgeladen zijn, maar nu krijg je in sommige plaatsjes soms toch een spooky beeld van al die verlaten gebieden met wat vage figuren die her en der rondhangen. Er was een man met een koelbox die biertjes verkocht, dus we hebben hier even gezeten en zijn vervolgens met een taxi het stadje in gegaan om wat rond te kijken. Waarschijnlijk wordt hier niet aan siesta gedaan, daar om 18.00 de boel overal dicht ging. Men raadde ons aan niet te veel alleen rond te lopen hier, dus we hebben vrij snel weer een taxi terug naar onze ´strip´ genomen. Je wordt hier wel vaak bang gemaakt, maar het advies is goed bedoeld. Niemand wil dat je eventueel iets overkomt en men zich daar verantwoordelijk voor moet voelen.
We hebben verschillende restaurantjes bekeken, maar het gebied zag er verlaten uit op wat meisjes na die op de straathoek die op de bus te wachten stonden, dachten we. Met nog wat supermarktproviand hebben we ons op het balkon aan de wegkant geinstalleerd en Lennart is later op de avond nog wat keer gewenkt door die meisjes met hard sissen, we zaten midden in het tippelgebied bleek...